Rozdział 67.

*Oczami Harry'ego*

Wiosenne promienie słońca obudziły mnie wpadając przez okno do naszej sypialni . Przekręciłem się na drugi bok w celu odnalezienia mojej ukochanej. 

Niestety na łóżku już jej nie było . Wstałem i zacząłem szukać jej po całym domu. 

Zszedłem na dół do kuchni , gdzie siedziała Issy.

- Cześć Issy widziałaś gdzieś może Lils ?

- Siemkaa . Niee ostatni raz ją widziałam wczoraj wieczorem . Byłam tak zmęczona , że nawet nie pamiętam kiedy zasnęłam. Ale spokojnie , pewnie gdzieś pojechała  . Nie martw się. Jesz z nami śniadanie ?  -zapytała.

- Nie , dzięki nie jestem jeszcze głodny. -odpowiedziałem i wróciłem do sypialni.

Może na prawdę nie powinienem sie aż tak martwić ? 

Od razu podszedłem do okna , nie wiedziałem co sie ze mną dzieje. 

Od rana byłem przestraszony , chyba po prostu źle spałem . Zacisnąłem dłoń w pięść i postanowiłem się ogarnąć. Odwróciłem sie i dostrzegłem białą kopertę na łóżku. Szybko podszedłem i wziąłem ją do ręki. 

Poznałem to pismo , Lilly napisała ten list. Był zaadresowany do mnie. Szybko go otworzyłem , czułem  że coś jest nie tak . 

Drogi Harry , 

Dobrze wiem o tym , jak pragniesz założyć rodzinę , 

mieć swój własny dom i cieszyć się pełnią życia.

Niestety nie zawsze jest tak jak byśmy chcieli ,

pewne rzeczy się skomplikowały , a dla mnie jest to zbyt trudne.

Pomyślisz , że stchórzyłam , ale muszę odpocząć . Nie od Ciebie  ,

ale od kłopotów które spotkałam na swojej drodze do szczęścia ,

przez którą podążałam razem z Tobą. Wyjechałam bo nie chciałam

dalej Cie ograniczać. Niestety nie mogę mieć dzieci. Pisząc to płaczę.

Teraz już znasz powód mojego złego nastroju poprzedniej nocy.

Nie chciałam Cie martwić , po prostu chcę żebyś był szczęśliwy.

To Ty nauczyłeś mnie kochać  i Tobie zawdzięczam 

ostatnie 2 lata z mojego życia, których nigdy nie zapomnę .

Pamiętaj , że zawsze będę Cię kochać . 

Bez względu na wszystko i wszystkich. 

Lilly xx 

Kiedy skończyłem to czytać , nie mogłem uwierzyć że to się na prawdę stało. Czemu nie powiedziała mi tego normalnie ? Przecież nigdy w życiu bym jej nie odtrącił. Kocham ją nad życie. Podszedłem do szafyi szybkim ruchem ją otworzyłem. Rzeczywiście nie było w niej ubrań Lils. Zbiegłem szybko na dół. Dostrzegłem wszystkich siedzących w salonie. 

- Co tam stary ? Siadasz z nami ? - zapytał Niall z buzią pełną jedzenia.

- Wyjechała , po prostu wyjechała . - usiadłem na kanapę jednocześnie upuszczając list z ręki. 

Mój wzrok błądził po całym salonie. Dostrzegłem jak Zayn wstał i podniósł kartkę oraz zaczął czytać. Kiedy skończył podał go dalej . Od razu podszedł do mnie Li. Położył rękę na moim ramieniu . 

- Będzie dobrze Harry , będzie dobrze . - wyszeptał .

- Jak będzie dobrze Liam ? No powiedz jak ? Wyjechała , nawet nie wiem gdzie ! - nie mogłem opanować sowich emocji .

Zauważyłem , że Niall wziął do ręki swój telefon i wyszedł z salonu.

- Znajdziemy ją , nie damy jej tak po prostu wyjechać. Obiecuje. - powiedział Zayn. 

Po chwili Niall był już z powrotem w salonie. 

- Jest sygnał , ale nie odbiera. Cholera jasna ... - usiadł i nerwowo oparł swoje łokcie o kolana tym samym podtrzymując głowę . 

- Damy radę , zobaczysz znajdziemy ją.- Vanessa włączyła się do rozmowy. 

Telefon Niall'a zawibrował. 

- To ona ! Lils do mnie napisała ! - automatycznie podniósł się z kanapy i zaczął czytać na głos. - Proszę was , nie dzwońcie. Przekaż wszystkim że ich kocham , a szczególnie Harry'emu. I przepraszam was xx 

Nie wytrzymałem tego wszystkiego , dałem upust swoim emocjom. Łez które zaczęły spływać po moich policzkach było coraz to więcej . Wstałem i wróciłem do sypialni. Położyłem się na łóżku. Poczułem jej zapach , zapach mojej kochanej Lily. Kocham ją nad życie i nie wyobrażam sobie życia bez niej. Płakałem,głośno płakałem . To co sie stało było takie gwałtowne. Teraz mam wybór żyć lub istnieć . Usłyszałem ciche pukanie i zobaczyłem że drzwi do mojej sypialni otwierają się. 

- Hazza ... - usłyszałem głos Lou. 

Nie podniosłem się z łóżka, nie miałem już na nic siły. Ból i cierpienie jakie czułem sprawiały, że nawet najprostsze czynności były dla mnie trudnością. 

- Nie załamuj się, ona wróci . - usłyszałem też ciepły głos Vivianny. 

- Nie wróci , wyjechała . Napisała list, ona wyszła z domu, a ja wtedy spałem rozumiesz ? Wiedziałem, że coś jest nie tak , mogłem z nią zostać a nie jechać na tą głupią siłownie ... 

- Wróci znam ją od dzieciństwa. Daj jej po prostu czas. Nie ważne jak ciężkie jest życie , nie trać nadziei Hazz. - Vivi położyła swoją rękę na moim ramieniu .- Pamiętaj że zawsze masz nas, nie zadręczaj się tym sam. - posłała mi ciepły uśmiech . 

Vivi i Lou zeszli na dół do reszty , a ja zostałem sam. Nie mogłem przestać o niej myśleć. 

*Oczami Lilly*

Własnie w tym momencie mój samolot wylądował. Poszłam odebrać bagaże , ale nadal nie mogłam znieść myśli że wyjechałam. Zostawiłam ich , nawet się z nimi nie żegnając. Nie mogłam tego zrobić , bo wtedy pod żadnym pozorem nie pozwolili by mi na wyjazd. Kocham ich są moją rodziną , nie wyobrażam sobie bez nich życia , szczególnie bez Harry'ego. Wszystko jest takie trudne. Wiadomość o tym , że nie mogę mieć dzieci była dla mnie totalnym szokiem. Nie chciałam blokować Harry'ego wiem jak bardzo pragnie mieć dzidziusia. A ja ? Co bym mogła mu dać ? Poczucie udręki i nie zapewniłabym mu pełnej rodziny. Oni nie ułatwiali mi wyjazdu , ciągłe sms'y od nich. Było mi na prawdę przykro , że postąpiłam w tak okropny sposób. Tęskniłam za Harry'm , cholernie tęskniłam. Brakowało mi jego dotyku , obecności i rytmu serca , który potrafił uspokoić mnie w najgorszych chwilach. Tyle razy zapewniał mnie , że to własnie serce bije tylko dla mnie. Wierzyłam mu , wierzę i zawsze będę . Moje serce także bije tylko dla niego, ale pozostając w Anglii zraniłabym go nie mogąc dać mu tego co tak na prawdę pragnął. Podeszłam do telefonu , który stał w rogu hali przylotów. Wybiłam numer Harry'ego. Wiedziałam , że numer był zastrzeżony , ale chciałam po prostu usłyszeć jego głos. Jeden sygnał , drugi ... trzeci 

 - Halo ? - usłyszałam jego zachrypnięty głos. 

Już chciałam wydusić z siebie jak bardzo go kocham , ale nie mogłam. Nie mogłam po prostu nie mogłam. 

- Halo ?  Jest tam ktoś ? - ponownie jego zachrypnięty głos. 

Wzięłam głęboki oddech . 

- Lilly czy to ty ? - rozłączyłam się , a po moich policzkach popłynęły łzy. 

Wyjęłam z torebki swój telefon. Wybrałam szybo numer do Justin'a .

- Justin jesteś w domu ? - zapytałam kiedy tylko odebrał. 

- Tak , Lils czemu płaczesz ? 

- Przyjedziesz po mnie na lotnisko ? Jestem w Kanadzie . 

- Przyleciałaś do Kanady ? Dziewczyny też są z tobą , albo Harry ? 

- Nie jestem sama , proszę cie Jus przyjedź po mnie . - łzy dalej spływały mi po policzkach .

- Już jadę , mała , już jadę . 

_____________________________

Taaa daaam ! Kochani kolejny rozdział z rzędu ode mnie ! :D 

Mówiłam , że teraz się będzie działo ? :D 

Chcieliście więcej akcji ?  Więc proszę bardzo ! ^^ 

Uwaga . 

Ostrzegam , że rozdział był pisany o późnej porze , z racji tego mogą pojawić się jakiekolwiek błędy za które z góry przepraszam ! xx 

Chciałabym poruszyć jeszcze jedną kwestię dotyczącą naszego bloga .

Oczywiście niezmiernie cieszymy się ogromną ilością wyświetleń naszego bloga . Serdecznie dziękujemy za poświęcony nam czas . xx 

Jednak jest coś co nas martwi . Od jakiegoś czasu pod naszymi rozdziałami jest coraz to mniej komentarzy. 

Uwierzcie my siedzimy dobrych kilka godzin pisząc rozdział , a potem na prawdę przykro nam jeśli pod rozdziałem nie ma żadnych komentarzy . Jeśli już przeczytacie jakikolwiek rozdział z naszego opowiadania , proszę was zostawcie po sobie ślad w postaci komentarza . To tak niewiele , a sprawi , że na naszych mordkach pojawi się uśmiech i być może malutka łezka w oku , która będzie oznaczała wzruszenie z powodu iż jednak ktoś czyta te opowiadanie i docenia naszą pracę . 

Ojojojj , ale się wam rozpisałam tutaj kochani ;pp 

Mam nadzieję , że weźmiecie sobie do serca nasze prośby , bo jak wspomniałam wcześniej to tak niewiele a cieszy xx

Buziaaaki xx - Ronnie .